Kieskeurige eters – je hebt er vast al over gehoord, of je zit er misschien middenin. Een peuter die elke maaltijd weigert en alleen nog maar pasta of brood wil. En dat terwijl hij eerder alles zonder mokken opat. Klinkt bekend? Geen zorgen: dit soort gedrag is heel normaal in de ontwikkeling van jonge kinderen en gaat meestal vanzelf weer over. Vaak gaat het hand in hand met ander eigenwijs gedrag: niet willen luisteren, hun eigen willetje doordrijven, of simpelweg "nee" roepen om het nee-zeggen zelf. Hoe jij als ouder met deze fase omgaat, kan een groot verschil maken. De Rapley-methode kan juist helpen om die kieskeurigheid binnen de perken te houden.

Veel ouders merken dat het voedingsproces makkelijker én leuker wordt als hun baby zelf het initiatief mag nemen. Vooral bij gezinnen met meerdere kinderen komt dit regelmatig naar voren. Zo vertelde een Belgische moeder hoe ze het bij haar drie kinderen totaal anders had aangepakt. Bij haar oudste volgde ze netjes de richtlijnen van Kind en Gezin: vanaf vier maanden begon ze met groentenpapjes. Maar haar baby was daar nog helemaal niet aan toe. Bij haar tweede besloot ze het over een andere boeg te gooien. Ze startte met de Rapley-methode, ook al vond Kind en Gezin dat geen goed idee – en haar schoonmoeder trouwens ook niet. Toch merkte ze rond vijf-en-een-halve maand dat haar baby klaar was om mee te eten. En het werkte. Haar derde kind kreeg ook weer de kans om zelf te eten vanaf zes maanden. Het resultaat? Twee vrolijke, nieuwsgierige eters – en één moeilijke eter die nog steeds kieskeurig is. Toeval? Volgens haar niet. Ze is niet de enige met zo’n ervaring. Een Britse studie uit 2012, met 155 ouders, toonde aan dat kinderen die volgens de Rapley-methode leren eten later minder kieskeurig zijn en gezondere eetgewoonten ontwikkelen.¹ Deze studie sluit mooi aan bij twee andere studies waaruit blijkt dat baby’s die pas na negen à tien maanden kennismaken met stukjes of vaste voeding, meer uitgesproken voorkeuren en afkeuren ontwikkelen.²

Belangrijk om te weten: bij de Rapley-methode geef je niet alles uit handen. Jij bepaalt wat er op tafel komt, waar er gegeten wordt en wanneer. Maar je baby beslist zelf wat hij daarvan eet – en hoeveel. Zo leert je kind dat eten een keuze is, geen strijdtoneel. En als je baby die ruimte krijgt, hoeft hij in zijn peuterjaren geen mini-dictator aan tafel te worden.

De principes van de Rapley-methode – die we uitgebreid bespreken in onze kennisbank en in dit boek – helpen je om kieskeurigheid te voorkomen. Denk aan: je baby niet dwingen om te eten, hem laten meedoen aan gezinsmaaltijden, en voedsel opnieuw aanbieden als hij het eerst afwijst. Belangrijk om te onthouden: één keer iets uitspugen betekent niet dat je het meteen moet opgeven. Soms zijn er meerdere pogingen nodig voordat je baby een smaak accepteert. Uit een meta-analyse van Spill et al. (2019) blijkt dat baby’s groenten en fruit vaak pas na 8 tot 10 keer proberen écht leren waarderen.³ Dus: blijf aanbieden, blijf geduldig, blijf relaxed.

Door je baby op zijn eigen tempo te laten eten, met zijn handen of later met bestek, geef je hem de ruimte om zelf te kiezen uit wat jij aanbiedt. Hij ontdekt voedsel met al zijn zintuigen: kijken, voelen, ruiken, proeven. En niet te vergeten: kopieergedrag. Als hij ziet dat jullie als gezin met plezier eten, dan wil hij dat ook proberen.